แบกเป้ สะพายกล้อง ส่องเวียดนาม ตอนที่ 2

                วันนี้ที่ 2 จริงๆ แล้วเราตั้งใจจะมาเที่ยวเว้ขากลับ เพราะยังไงเราต้องกลับมานอนที่เว้ อีก 1 คืนแน่นอน ดังนั้นเช้าวันนี้เราจึงเก็บรายละเอียดแบบคราวๆ ในตัวเมืองใกล้ๆ มาฝาก เพราะตอนบ่ายเราต้องนั่งรถไปฮอยอัน ซึ่งสามารถซื้อตั๋วรถกับโรงแรมที่เราพักได้เลย ในราคาคนละ 4 ดอลล่า (120 บาท)

ตั๋วไปฮอยอัน

เมื่อเดินทางบ่าย ภาคเช้าเราว่าง จึงเริ่มสำรวจเมืองทันทีเมื่อเดินออกจากโรงแรม PHU – AN ข้ามสี่แยกไฟแดงไปนิดหน่อยจะเจอกับร้านกาแฟน่ารัก ชื่อร้าน Casablanca’s Café’ แถมยังบรรยากาศดีด้วย เลยแวะเข้าไปใช้บริการสักหน่อย ดูจากเมนูแล้วก็ค่อนข้างเป็นสากลคล้ายๆ กับบ้านเรา เพราะมีทั้งกาแฟร้อน – เย็น ราคาก็มิตรภาพไทยเวียดนามเลยหล่ะ ร้านสังเกตง่าย เดินข้ามไฟแดงไปตรงไปไม่ไกล จะอยู่ด้านซ้ายมือ เยื้องๆ กับสถานที่ราชการอะไรสักอย่าง จากนั้นเราจึงจัดแจงสั่ง 1 Hot Cappuccino and 1 Hot Americano (คาปูชิโน่ร้อน กับ อเมริกาโน่ร้อน) พอเค้ามาเสิร์ฟ พวกเราแอบงงเล็กๆ เพราะอเมริกาโน่ของเรา เค้ามีน้ำแข็งใส่ถ้วยเสิร์ฟมาให้เราด้วย 2 ก้อน ส่วนคาปูชิโน่ร้อน เค้าใส่ไอศกรีมวนิลาลงไปในกาแฟ เราก็เลยกินกันแบบงงๆ (หรือเป็นสูตรบ้านเค้า) แต่พวกเราก็ประทับใจนะ ชอบๆ แปลกดี สั่งเช็คบิลคิดค่าเสียหายที่ 55,000 ด่ง (79 บาท) แต่ที่ไม่ชอบคือ เค้าสามารถสูบบุหรี่ได้ทุกที่เลย ในร้านอาหาร ข้างถนน ร้านกาแฟ โอ๊ย....จะเป็นลม ต้องบอกไว้ก่อนนะคะว่าเวลาจะข้ามถนนอย่าลังเล ให้ข้ามได้เลย เพราะรถที่นี่เค้าจะหลบเราเอง และคนที่ไม่ชอบเสียงดังต้องทำใจหน่อยนะคะ เพราะคุณจะได้ยินเสียงบีบแตรตลอดเวลา ย้ำค่ะ ว่าตลอดเวลาจริงๆ บีบกันทั้งรถเล็กรถใหญ่

Hot Cappuccino

Hot Americano แถมน้ำแข็งด้วย

Hot Americano

แนะนำร้านกาแฟร้านนี้ค่ะ

               เวลายังพอมี ดื่มกาแฟเสร็จ ก็ไปหาของพื้นเมืองกินเป็นอาหารเช้ากันต่อ ที่ไม่สั่งที่ร้านกาแฟ เพราะเป็นอาหารสไตล์อเมริกันซะเป็นส่วนใหญ่ เราอยากกินอาหารพื้นเมือง จึงเดินลัดเลาะย้อนกลับมาทางโรงแรม เจอเหมือนร้านหาบเร่ แต่ขายอาหารพื้นเมือง ซึ่งมีชาวเวียดนามใช้บริการอยู่ 4 – 5 คน เราจึงเดินเข้าไปร่วมวงทันที ใช้วิธีการสั่งอาหารโดยชี้ไปที่ถ้วยลูกค้าคนอื่น และชูนิ้วว่า 2 เป็นอันรู้กันว่า 2 ถ้วยนะคะ....อาหารที่ได้มาก็ลักษณะคล้ายๆ ก๋วยจั๊บ แต่น้ำจะขาวๆ เหนียวๆ ใส่เหมือนลูกชิ้นสีน้ำตาล แต่คิดว่าเป็นหมูปรุงรสมากกว่าค่ะ กับไข่นกกะทา 1 ฟอง เค้าจะปรุงมาให้เสร็จสรรพ แต่บนโต๊ะก็มีเครื่องปรุงให้นะคะ แต่ไม่เยอะเหมือนของบ้านเรานะคะ มีพริก กับมีน้ำซอส แค่นั้น ส่วนรสชาติไม่ขี้เหร่ค่ะ อยู่ในขั้นอร่อยเลยทีเดียว หมดค่าข้าว+น้ำมื้อนี้ไป 70,000 ด่ง (100 บาท)

รออย่างใจจดใจจ่อ

อาหารเวียดนาม

              ข้างๆ กันเป็นร้านขายมะม่วงน้ำปลาหวานค่ะ เห็นแล้วก็ซี๊ดซ๊าดขึ้นมาทันที จัดไป 1 ชุด ราคา 20,000 (30 บาท) แล้วก็นั่งคุยกับแม่ค้า แต่คุยกันภาษาใบ้นะคะ คนที่นี่นิสัยดี คุยกับนักท่องเที่ยวทุกคน แม้ว่าจะคุยกันรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้างก็ตาม จากนั้นเราก็ลัดเลาะไปตามถนนหนทาง ดูบ้าน ชมเมือง ทีแรกว่าจะไปเที่ยวสะพานเปลี่ยนสี แต่สื่อสารกันไม่รู้เรื่องเลยต้องวนเวียนอยู่แถวๆ ในเมือง หาซื้อขนมไว้เป็นเสบียง (หมดค่าเสบียงไป 60,000 ด่ง (90 บาท) พลางชมอาคารสิ่งก่อสร้างส่วนใหญ่ยังคงไว้ซึ่งของเดิม อาจมีสิ่งก่อสร้างที่เจือปนกลิ่นอายของต่างชาติมาบ้างเล็กน้อย แต่ผู้คนยังคงใช้ชีวิตกันเหมือนเดิน จิบชากาแฟร้านข้างทาง กินข้าวร้านหาบ ใช้มอเตอร์ไซด์เป็นพาหนะ   

มะม่วง กรอบ อร่อย

 

นั่งกินมะม่วงกันแบบนี้เลยค่ะ

ทั้งสี ทั้งกลิ่น โอ๊ย...ชวนน้ำลายสอ

วิุถีชีวิตชาวเวียดนาม

ร้านชา กาแฟ

นักเรียน

 

                จากนั้นก็กลับเก็บข้าวเก็บของรอเวลาบ่ายโมง เพราะจะมีรถตู้มารับไปขึ้นรถทัวร์อีกที พอบ่ายโมงตรงรถก็มารับเราไปขึ้นรถทัวร์อีกจุดหนึ่ง รถโดยสารเว้ – ฮอยอัน ก็ยังคงเป็นรถนอน ที่ต้องถอดรองเท้าขึ้นรถอีกแล้ว ถามตัวเองว่าทริปนี้เรามาเพื่อนอนกันหรือนี่!!!! รถออกจากเว้เกือบๆ บ่ายสองโมง เพราะรอผู้โดยสารจากหลายๆ โรงแรม เมื่อพร้อมกันหมดก็ออกเดินทาง ซึ่งทางผ่านไปยังฮอยอันเราต้องผ่านเมืองดานังด้วย แต่เสียดายที่ทริปนี้เราไม่ได้แวะลงไปเที่ยว เนื่องจากมีเวลาไม่พอ ทำได้ก็แค่ชื่นชมทัศนียภาพสองข้างทางที่พอผ่านทะเลก็จะได้ยินเสียงผู้โดยสารต่างชาติฮือฮากันใหญ่ ผ่านเมืองดานังมาไม่นานก็จะเริ่มเข้าสู่นครฮอยอัน (ฉันรักเธอ) รถพาเรามาถึงเวลาประมาณ 17.20 น. ใช้เวลาเดินทาง 4 ชั่วโมง

ขึ้นรถแล้วค่ะ วันนี้เป็นชนชั้นบน

 

ชนชั้นบน

สะพานหัวมังกร

LOTTE MART

ยินดีต้อนรับสู่ ฮอยอัน

นักท่้องเที่ยวออกชมเมือง

ไปหาที่นอนกัน

 

               เมื่อมาถึงจุดหมายปลายทาง เราสองคนก็เริ่มเดินเท้าเข้าเมืองทันที เพราะจากที่หาข้อมูลมา การเดินหาโรงแรมเองเป็นวิธีที่ดี และง่ายสุด แวะถามราคากันไปเรื่อยๆ ประกอบกับดูแผนที่ที่หยิบติดมือมาจากสถานีผู้โดยสาร ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นเยอะ เดินไปเดินมาถามอยู่หลายโรงแรม ราคาโรงแรมที่นี่ค่อนข้างสูงหน่อย คงเป็นเพราะมีนักท่องเที่ยวเยอะ อีกอย่างคือเป็นวันสุดสัปดาห์ด้วย ราคาจึงค่อนข้างสูง แต่ในที่สุดเราก็เจอโรงแรม Thanh Binh ll   ต่อรองราคาอีกครั้ง สรุปแล้วราคาอยู่ที่ 25 ดอลล่า (750 บาท) พร้อมอาหารเช้า และwifi ชั้นเยี่ยม จากนั้นขึ้นไปดูห้องประทับใจเป็นอย่างยิ่ง .... ดูจากภาพได้เลยค่ะ หลังจากเก็บข้าวเก็บของไว้ในห้องเรียบร้อยแล้ว เราจึงเริ่มสำรวจฮอยอันเมืองในฝันทันที

 

ห้องนอนของเรา

อลังการงานสร้าง

 

                เมืองฮอยอันเป็นเมืองที่ยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนเขตเมืองเก่าของฮอยอันให้เป็นมรดกโลก เพราะเป็นเมืองที่มีการผสมผสานศิลปะและสถาปัตยกรรมทั้งของท้องถิ่นและของต่างชาติไว้ได้อย่างมีเอกลักษณ์ พวกเราเดินลัดเลาะตามถนน Tran Hung Dao  มาเรื่อยๆ จนถึงบริเวณเมืองโบราณ จะเริ่มคึกคัก มีคนทั้งคนเวียดนามและต่างชาติออกมาเดินกันเยอะและจะเห็นทุกบ้านทุกร้าน ประดับด้วยโคมไฟตลอดเส้นทาง ผ่านเลยมาจะเป็นสะพานที่มีคนเยอะมาก   เพราะมีการตกแต่งประดับประดาโคมที่สวยงาม มีบริการลอยโคม (คล้ายๆ ลอยกระทงบ้านเรา)  ปลายสะพานก็จะมีทั้งของขาย และของกิน

 

 

 

 

 

               เมื่อตั้งใจมาแล้วก็ต้องเข้าทุกตรอกซอกซอย เพราะจะได้ซึมซับความงาม และวัฒนธรรมของเค้าให้มากที่สุด หลังจากนั้นก็แวะหาของกินที่ปลายสะพาน มีร้านหรูๆ หลายร้าน แต่พวกเราเลือกชิมอาหารแบบท้องถิ่น จึงไปนั่งกินร้านแบบนั่งข้างทางเหมือนกันขนมจีนที่กาดหลวง ซึ่งเมนูที่เราสั่งชื่ออะไรก็ไม่รู้ เราชี้นิ้วเอา เค้าเอามาเสิร์ฟ เป็นคล้ายๆ ก๋วยเตี๋ยวแห้งใส่เครื่องมาเยอะมาก และที่สำคัญคือ แทบจะไม่ต้องปรุงเลยทีเดียว แต่บนโต๊ะก็มีมะนาวสด และพริกคล้ายๆ พริกส้มไว้ให้ด้วย ราคาก็มิตรภาพ ชามละ 25,000 ด่ง น้ำ 1 ขวด 5,000 ด่ง (7 บาท) อิ่มอร่อย สบายกระเป๋า

จากนั้นก็ตระเวนท่องราตรี เยี่ยมชมร้านขายของฝาก ร้านขายโคมไฟ เดินไปชมสะพานญี่ปุ่นอยู่ไกลๆ อย่างเพลิดเพลินจนเวลาล่วงเข้าไปเกือบเที่ยงคืน เราเลยเดินกลับไปโรงแรมเพื่อพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้แพลนกันไว้ว่า จะไปเยี่ยมชม หมี่เซิน (MY SON) เพราะตอนนี้เราก็เที่ยวฮอยอันครบทุกซอยแล้ว พรุ่งนี้จะไปเก็บตกปราสาทโบราณสักหน่อย

 

 

คืนที่ 3 วันที่ 3 จากเว้สู่ฮอยอัน  เรามารวมค่าใช้จ่ายของวันนี้นะคะ

ค่ารถเว้ – ฮอยอัน                                   120          บาท                        (4 ดอลล่า)

ค่ากาแฟ                                                  79            บาท                        (55,000 ด่ง)
ค่าข้าว+น้ำ                                              100          บาท                        (70,000 ด่ง)
มะม่วงน้ำปลาหวาน                              30            บาท                        (20,000 ด่ง)
เสบียง                                                     90            บาท                        (60,000 ด่ง)
ค่าที่พัก Thanh Binh ll คนละ                 375          บาท          (12.5 ดอลล่า)
ค่าข้าวเย็น + น้ำ                                      43            บาท                        (30,000 ด่ง)
รวมค่าใช้จ่าย เป็นเงินคนละ                  837          บาท